Een kind zal zich altijd laten ontvangen
Onvruchtbaar. Dat wat leven droeg en leven gaf, doet dat niet meer. Dat is de harde realiteit die Beanpole toont in de eerste herfst na de Tweede Wereldoorlog in Leningrad. Voor Masha is dit letterlijk het geval. Tijdens de oorlog werkte ze bij de luchtafweerartillerie. De enige manier om te overleven was door aan te pappen met mannelijke soldaten. Generaals liet ze links liggen, die zouden haar zo weer vergeten. Officiers waren beter, die boden haar voedsel en veiligheid. Ook verwekten ze kinderen bij haar, zodat ze abortus na abortus moest ondergaan. Inmiddels kan ze geen kinderen meer krijgen. Het leven is uit haar verdwenen.
Een kind zal zich altijd laten ontvangen
Het enige kind dat ze wel tot het einde toe kon dragen is Pashka. Ze gaf haar zoon mee aan haar vriendin Iya, toen deze niet langer hoefde te vechten aan het front en terug naar huis ging. Masha bleef. De vader van Pashka was omgekomen en zij zag de tijd die ze nog langer kon vechten als mogelijkheid tot wraak op alles wat haar was aangedaan. In Leningrad werkt Iya als zuster in een hospitaal voor gewonde veteranen. Een lange, bleke vrouw is ze, de bonenstaak waar de titel van de film naar verwijst. Regelmatig heeft ze last van catatonie. Urenlang staat ze dan als verstijfd, starend in het…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Claartje Kruijff: 'Nooit zal ik helemaal in de kerk passen, maar erbuiten pas ik ook niet'
Ivo Opstelten: 'In deze levensfase wil ik uitspreken: ik geloof. Punt.'
Alfred van de Weg: 'Het is natuurlijk veel makkelijker om heel duidelijk te zijn over alles'
Rikko Voorberg: 'Soms denk ik: vlucht ik niet weg voor een serieuze baan?'
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
Vasten brengt rust. Waarom gaan we er niet mee door?
04 april 2024Laatst gaf ik voor het eerst een lezing waarbij toen ik arriveerde me noch een kopje koffie, noch een glas water werd aangeboden. Toch heb ik me zelden zo welkom gevoeld. Ik was te gast in de Al Hijra-moskee in Leiden en het was ramadan.
‘Als er een hemel is, kom ik er’
04 april 2024Van op de bank zitten word je oud, meent Haddy de Jager (1940). Daarom is ze meestal onderweg, bijvoorbeeld met cadeautjes voor jarige prostituees die ze bezoekt. Aan God twijfelt ze niet, maar wat er precies na dit leven gebeurt ...?
In de spanning begint het luisteren naar Gods stem
07 maart 2024Zoals we weer aandacht krijgen voor streek- en seizoensproducten en herstel van cultuurlandschap, ligt de toekomst van het christendom misschien wel in de zoektocht naar een nieuw evenwicht met de schepping, zegt Stefan Paas.