Een egel net niet doodrijden, doe het ook eens
Als ik in de auto naar huis rijd nadat ik “uit preken” ben geweest, trap ik altijd extra hard op het gaspedaal. Ik weet niet wat het is. Misschien het lutherse “zondig dapper” dat als het goed is in de kerk te horen is?
Of gewoon overtollige energie die ik kwijt moet? In ieder geval zorgt het ervoor dat ik ongeveer mijn gehele bijverdienste aan preekbeurten jaarlijks doorgeef aan het Centraal Justitieel Incassobureau – een naam die in de voormalige Sovjet-Unie niet had misstaan. Zoiets als KGB, waarbij de menselijke spionnen zijn vervangen door onmenselijke camera’s. Hoe dan ook, ook deze keer gaf ik weer flink gas. Zelfs toen ik al bijna thuis was, was ik nog niet uitgeraasd. Het was een mooie dienst geweest, dus daar kwam het niet door, of juist wel. Een themadienst over “God, waar bent U?” Met een mooie mix van psalmen en andere liederen, in een dorpskerk waar…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”