‘Een derde van de huwelijken strandt, maar voor gescheiden mensen is weinig aandacht in de kerk’
Alain Verheij is getrouwd. En gescheiden. En getrouwd. En christen. In dit persoonlijke essay laat hij zien hoe daarop gereageerd wordt in de kerk, en betoogt hij dat dit anders zou moeten kunnen. "De kerk moet geen museum vol heiligen zijn, maar een veldhospitaal voor gewonde schepselen."
'Een derde van de huwelijken strandt, maar voor gescheiden mensen is weinig aandacht in de kerk'
Toen een vriend onlangs mijn naam intypte bij Google, deed de zoekmachine automatisch een paar aanvullende suggesties. Behalve de naam van mijn boek en van een recent overleden familielid, verschenen de woorden ‘getrouwd’ en ‘gescheiden’. Dat is al jaren zo. Het geeft aan dat veel internetgebruikers in de loop der jaren nieuwsgierig zijn geweest naar mijn relationele status. Sinds deze zomer is er nieuws voor hen: ik ben voor de tweede keer getrouwd.Ik herinner me nog hoe mijn maag zich omkeerde toen ik voor het eerst in mijn leven bij dezelfde zoekmachine het woord ‘echtscheiding’ moest invoeren. Scheiden was iets voor onfortuinlijke zielen, iets waar ik meewarig of soms zelfs…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”