Een bres in mijn prille geloof
God mag dan onveranderlijk zijn, de gemeenschap van zijn gelovigen is dat niet. Nu ik alweer een paar jaar naar de kerk ga, merk ik hoezeer mijn geloof niet alleen van Hem of Haar afhangt, maar van zeer menselijke wezens.
Van kapelaans bijvoorbeeld, die je in je hart raken als ze de mis opdragen, maar die ook weer kunnen vertrekken; van kerkgangers die je leert kennen, met wie je zelfs bevriend raakt, maar die zich ook weer van je verwijderen. Er komt bij dat geloven zo veel mensenwerk kijken; ik had er geen rekening mee gehouden in mijn cerebrale overtuigingen. De eerste keer dat ik naar ‘mijn’ kerk ging, was de priester een man die deed en sprak zoals ik het had gedroomd. Ingetogen en toch bevlogen, met voldoende gevoel voor het mysterie. Ik kreeg nooit het idee naar een onemanshow te kijken, maar voelde dat deze geestelijke het heilige…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Kerst begint niet bij het licht. Maar in de ramp. In de nacht.
De weg kwijt in het Israël-Palestinaconflict? Dit moet je weten
'Is de kloof in de kerk nog te dichten? Misschien niet'
‘Soms zit ik live een preek te factchecken’
Van de vrijzinnige Kuitert kunnen we allemaal leren
De mislukte mis
04 april 2024Een herinnering van eind jaren zestig. Mijn ouders zijn naar een feest geweest en rond middernacht komt mijn moeder me een nachtzoen geven. Die avond is ze overstuur. Op het feest liep een als non verklede vrouw rond, in vol ornaat; lange zwarte habijt, witte kap. Ter hoogte van haar buik zat een ...
Vasten brengt rust. Waarom gaan we er niet mee door?
04 april 2024Laatst gaf ik voor het eerst een lezing waarbij toen ik arriveerde me noch een kopje koffie, noch een glas water werd aangeboden. Toch heb ik me zelden zo welkom gevoeld. Ik was te gast in de Al Hijra-moskee in Leiden en het was ramadan.
‘Als er een hemel is, kom ik er’
04 april 2024Van op de bank zitten word je oud, meent Haddy de Jager (1940). Daarom is ze meestal onderweg, bijvoorbeeld met cadeautjes voor jarige prostituees die ze bezoekt. Aan God twijfelt ze niet, maar wat er precies na dit leven gebeurt ...?