De wonden blijven
Het atheïsme dat God niet kan erkennen wegens de ellende van de wereld, moeten wij bijvallen, zegt Tomáš Halík in gesprek met Willem Maarten Dekker. "Het is als iets van de Goede Vrijdag. Zonder het kruis is er geen opstanding. Zonder dit atheïsme, is er geen geloof."

De populariteit van de Tsjechische theoloog Tomás Halík (1948) begint in Nederland bonhoefferiaanse proporties aan te nemen. Heel gek is dat niet, want op een bepaalde manier lijken de twee wel op elkaar. Immers, net zoals bij de Duitse verzetstheoloog het geval was, zijn het wellicht niet zuiver de theologische inzichten die hem geliefd maken, maar vooral de manier waarop zijn levensverhaal met die theologie hand-in-hand gaat. Halík groeide op onder het communisme dat geen goden duldde, bekeerde zich als achttienjarige tot het Rooms-katholicisme, studeerde in het geheim theologie in Praag en werd in 1978 al even geheim tot priester gewijd in Oost-Duitsland. Veertig jaar later is Halik een gedecoreerd…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Meer artikelen in dossier Geliefd door lezers

Voelen we eigenlijk wel genoeg?
06 maart 2024Als je van kindsbeen af de traditie van het Woord hebt ingedronken, is het dan moeilijker om te voelen? En zo ja, is dat een gemiste kans?

Tieners gevangen in de verslavende TikTok-tornado
31 augustus 2023Terwijl social media dag na dag een nieuw venster openen naar een wereld vol perfecte plaatjes en eindeloze mogelijkheden, gaat het met de jongere generatie steeds slechter. De impact van social media op de mentale gezondheid en geloofsbeleving van de jongere generatie is complex, en wordt nog ...

Introvert in de kerk. 'Mag het ook eens wat stiller?'
04 mei 2023'Zullen we allemaal gaan staan? En spreek je na afloop nog even gasten aan bij de koffie?' Introverte kerkgangers krijgen niet alleen de rillingen van zulke uitnodigingen, na afloop van de kerkdienst zijn ze ook nog eens doodmoe. Kan dat niet anders?