De storm op het meer, de bodem van onze ziel
Wegen naar menselijkheid is de nieuwste productie van de hoogbejaarde Duitse theoloog en psychotherapeut Eugen Drewermann. Zijn betoog is bepaald niet belegen. Wat je in bijbelverhalen leest, stelt hij, gaat helemaal over onze diepste psyche: over onze angst, schuld en desoriëntatie.
De storm op het meer, de bodem van onze ziel
Geloof en psyche, gaat het daar al niet erg vaak over? De bevindelijk-gereformeerde kerkganger hoort zondagmorgen dat hij een diepe droefheid in het hart nodig heeft. Een evangelische gelovige beaamt met wiegende armen zijn goede gevoel: hij mag er zijn, kruipt bij de Vader op schoot. Aandacht volop voor persoonlijke gevoelens, dus. Maar is hiermee nou echt ons innerlijk aangeroerd? Als je de Duitse theoloog en psychotherapeut Drewermann moet geloven, is dit allemaal oppervlakteruis. Met zulke sjablonen kijken we juist voorbij aan de diepte van ons ik, en dus aan angst en schuld, agressie en hang naar bevrijding. Dit zitten op de bodem van onze ziel, net als destructiedrang, sadisme,…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”