De Nederlandse droom
Sport is een populair onderwerp in Amerikaanse films. De meeste sportfilms volgen eenzelfde stramien: onwaarschijnlijke winnaar houdt vol tot de finale, om die groots en meeslepend te winnen. Vaak zijn het de betere sportfilms die dit stramien loslaten.
De Nederlandse droom
3 uit 5 sterren Aronofsky, Eastwood, Scorsese en Stone hebben door hun kritische, zelfs negatieve kijk op sport klassiekers op hun naam geschreven. Hoewel dat meer anti-sportfilms zijn, komen ze met de sportfilms overeen dat ze de Amerikaanse droom tonen. Op doorgaan tot het uiterste volgt beloning, al gaat dat volgens die kritische filmmakers ten koste van andere aspecten van het leven, soms zelfs het leven zelf. De fFocus kan ook kortzichtigheid zijn. Is sport die overgave waard? In vergelijking met Amerika staat sport in Nederland weinig op de filmagenda en zelden op de Amerikaanse manier. Uitzonderingen als De Hel van ’63 (2009) bevestigen de regel. In Nederland zijn sporters…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”