De lege kerk

Ik moet ze eerst spreken voordat ik hun gezichten herken. De volgende dag was er niets gebeurd. De cabine was verdwenen, en ik hoorde geen sirene. Snel douchen, even wat fatsoenlijks aan, want ik ga naar de kerk. Dwars door een doodstil Amsterdam, zelfs op de Zeedijk zie ik nauwelijks glaswerk van de nacht ervoor. Geen toeristen: wie had twee maanden geleden kunnen voorspellen dat hun afwezigheid op onheil zou duiden? Ook de kerk: zo goed als leeg, de grote deuren blijven gesloten, en ik ga naar binnen via de pastorie-ingang, kruip-door-sluip-door. In de kamer aan de voorkant ligt het kistje met de briefjes. De intentiebriefjes, van mensen die hun…