De geheime trap
Ik interviewde onlangs vijf jonge gelovigen op een podium, twee christenen, twee moslims en een jood. Ze waren opvallend eenvormig in hun antwoorden. Ze hadden alle vijf hun geloof van hun ouders geërfd en hun god was voor hen belangrijker dan mensen. Hun heilige boek bevatte letterlijke richtlijnen voor leer en leven, er was geen woord ‘literatuur’ bij. Ze hadden alle vijf heel veel aan hun geloof en konden zich een leven zonder overgave aan hun god niet voorstellen.
Kort daarna sprak ik een christen voor wie zijn recente overgave aan zijn god eveneens ‘iets heerlijks’ betekent. Nog zo’n juichverhaal. ‘Wat is er precies zo heerlijk aan?’ vroeg ik. ‘Dat je als onderdeel van zijn schepping zijn lof kunt bezingen. Daar krijg je een heel vredig en liefdevol gevoel van. Het is geweldig dat je leven om hem mag draaien, in plaats van om jezelf en om je bedrijf.’ ‘Vind je dat niet een beetje pervers?’ ‘Hoezo?’ ‘Nou, een god die totale overgave van je vraagt? Nogal egocentrisch van god.’ ‘Maar hij heeft nota bene alles gemáákt.’ ‘En wil hij daar dan millennia lang door iedereen voor geëerd worden?…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...