De geheime trap
Ik interviewde onlangs vijf jonge gelovigen op een podium, twee christenen, twee moslims en een jood. Ze waren opvallend eenvormig in hun antwoorden. Ze hadden alle vijf hun geloof van hun ouders geërfd en hun god was voor hen belangrijker dan mensen. Hun heilige boek bevatte letterlijke richtlijnen voor leer en leven, er was geen woord ‘literatuur’ bij. Ze hadden alle vijf heel veel aan hun geloof en konden zich een leven zonder overgave aan hun god niet voorstellen.
Kort daarna sprak ik een christen voor wie zijn recente overgave aan zijn god eveneens ‘iets heerlijks’ betekent. Nog zo’n juichverhaal. ‘Wat is er precies zo heerlijk aan?’ vroeg ik. ‘Dat je als onderdeel van zijn schepping zijn lof kunt bezingen. Daar krijg je een heel vredig en liefdevol gevoel van. Het is geweldig dat je leven om hem mag draaien, in plaats van om jezelf en om je bedrijf.’ ‘Vind je dat niet een beetje pervers?’ ‘Hoezo?’ ‘Nou, een god die totale overgave van je vraagt? Nogal egocentrisch van god.’ ‘Maar hij heeft nota bene alles gemáákt.’ ‘En wil hij daar dan millennia lang door iedereen voor geëerd worden?…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Esther Maria Magnis: 'Hoe kan het nou waar zijn dat jij dezelfde God kent?'
Corien Oranje: ‘Ik heb vaak het gevoel dat ik tekortschiet’
Krimp? We zijn gewoon nog aan het ontdekken hoe we moeten groeien
Het nieuwe kabinet ademt de geest van Absalom
Maarten Burggraaf: ‘Ik ben bang voor de dood – wie zou dat niet zijn?’
Hij bedoelde er niets mee. Daar ga je toch bijna van vloeken?
05 september 2024De opening van de Olympische Spelen deed veel stof opwaaien; christenen dachten dat er gespot werd met het Laatste Avondmaal. Uiteindelijk bleek het een verbeelding van een bacchanaal van de Griekse goden te zijn. Kees van Ekris was vooral benieuwd naar wat de kunstenaar ermee wilde zeggen. Maar dat ...
Het verdwijnen van hoop – daar kunnen we niet tegen
05 september 2024Dat het er tamelijk hopeloos met ons mensen voorstaat – dat is een open deur intrappen. De een heeft het over de klimaatcrisis, de ander over de vluchtelingencrisis, en zo zijn er nog wat accentverschillen, maar echt hoopvol staan maar weinigen in het leven, als ze eerlijk worden.
In een goede tuin is de mens niet heer en meester
05 september 2024In De mierenkaravaan van Mariken Heitman kun je de ondoorgrondelijke aarde van de moestuin haast ruiken. Het is de moeite waard. Want wie de geheimen van de natuur op het spoor komt, komt ook dichter bij de geheimen van z'n eigen leven.