De binnenkamer van Barnard
Sinds kort heb ik een literair genre ontdekt waar ik eerder met een boogje omheen liep: het dagboek. Dagboekschrijvers zijn een beetje rare mensen.
Sinds kort heb ik een literair genre ontdekt waar ik eerder met een boogje omheen liep: het dagboek. Dagboekschrijvers zijn een beetje rare mensen. In de eerste plaats moet de auteur zijn eigen leven belangrijk genoeg vinden om over te schrijven. Elke dagboekschrijver kent een vleugje narcisme, dat kan haast niet anders. Daarom schrijven heel veel mensen tijdens hun puberteit dagboeken: de meest narcistische levensfase. Degenen die ermee doorgaan, zijn zij die niet zonder zelfreflectie kunnen, én die eigenlijk alleen schrijvend kunnen reflecteren. De meeste mensen reflecteren op zichzelf door met anderen te spreken, en hebben daar genoeg aan. Postpuberteitdagboekschrijvers zijn dus nooit ‘mensenmensen’, maar hebben een neiging om zich…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...