Cri de coeur
In deze laatste column spreek ik eenvoudigweg mijn hart uit. Niet om wie dan ook weg te zetten, maar elkaar een denkduwtje te geven. In het verlangen dat levend geloof zal overleven in deze tijd van geestelijke verwarring. In de hoop ook dat wij bij alle verscheidenheid samen steeds meer gaan voor het ene bijbelse principe: dat ieder op de eigen plek in het brede kerkelijke spectrum onderscheidt waar het op aankomt. Ik zoom in op een drietal bewegingen.
In refokringen worden de touwtjes al strakker aangetrokken, met het doel te houden wat je hebt. Begrijpelijk, want verlies daarvan, zo heeft de praktijk intussen geleerd, leverde lang niet altijd winst op voor het Koninkrijk van God. Wat ik echter niet goed snap, is de vaak oppervlakkige aanpak: het hameren op beproefde vormen, alsof daarmee de inhoud gered zou zijn. Waarom de kerkelijke agenda niet aangepast om in plaats van puntjes op de i te zetten, op de knieën te gaan – liefst zo letterlijk mogelijk ten teken dat het ons ernst is! – en te belijden dat het onszelf van geen kanten lukt om een nieuwe generatie in te…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Er zit tegenwoordig meer troost in mijn ziel
Sally Read was een Britse psychiatrisch verpleegkundige en overtuigd atheïst. Nu woont ze in Italië, bidt ze elke dag de rozenkrans en hoopt ze dat haar dochter net zo’n hartstochtelijke katholiek wordt als zijzelf. Een tweegesprek met een bekeerde dichter.
Het huwelijk. Waarom kies je voor elkaar?
Dertien jaar geleden legde pastoor Nico de Gooijer aan Vonne van der Meer de zeven sacramenten uit. Voor elk sacrament trokken ze een maandagochtend uit. De tijd was lang niet rijp voor publicatie. Maar nu we in tijden van pandemie de kerkbank meer dan ooit missen, nu wel. In deze editie deel V: het ...