
Betutteling heeft geen einde
Betutteling is een mooi woord, maar een slechte zaak – en het valt me op hoe zij almaar terrein wint. Dat heeft iets paradoxaals. Het Nederlandse christendom, vooral de gereformeerde tak ervan, is vaak van betutteling beschuldigd. De jaren ‘50 moesten het in dat opzicht steeds weer ontgelden en romanciers gaven in hun werk die kleingeestige gereformeerde wereld op z’n kop. Uitgerekend nu onze natie het predicaat christelijk van zich heeft afgeschud, zijn overheid en publieke opinie betuttelender dan ooit.
De kwestie speelt vooral rond het lichaam. Het corpus is de afgod van onze tijd. En wee je gebeente als je er niet mee omgaat zoals de publieke opinie van je eist. Dan volgt de schandpaal. Neem de brave burger met een paar kilo’s overgewicht. Wordt het niet tijd dat hij zijn zorgkosten zelf gaat betalen? Moet-ie maar niet zo veel vreten. En dan de sport. Naar mensen die zich hun hele leven geestelijk niet ontwikkelen, kraait geen haan – maar wee degene die niet sport! Die is op zijn zachtst gezegd zielig. De overheid vertelt ons nauwkeurig welke seks veilig is en welke niet, en in welke standjes het…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.

Esther van Fenema: "Mijn relatie met God is te intiem om over te praten"
12 december 2024Het gevoel altijd te moeten kunnen vluchten draagt psychiater Esther van Fenema haar hele leven bij zich, getekend door de Holocaust als haar familie is. Van de God van haar jeugd dacht ze afscheid genomen te hebben. Totdat ze onlangs opnieuw werd geraakt. ‘Ik zie nu dat het voor God niet uitmaakt ...

Rabbijn Awraham Soetendorp: ‘Ik duik nooit meer onder’
07 november 2024Vrede stichten. Zo zou je de levensmissie van rabbijn Awraham Soetendorp (1943) kunnen kenschetsen. De wereld zachter achterlaten, koste wat het kost. “Mijn hart wordt verscheurd door elke onschuldige dode die valt.”

Optimisme is gevaarlijk, want de duisternis kan ons zomaar verrassen
04 april 2024Het is vroeg in de nacht. Eindelijk is het stil in huis. Ik luister naar het VPRO-marathoninterview met Max Kohnstamm.