‘Als je een stukje opschuift, is er altijd ruimte voor een ander’
Journalist Johan Bakker bezocht de mannen van de populaire band Trinity voor een 'overvloedige lunch' en sprak met hen over hun vrouwen, kinderen, muziek en het nieuwe project Wereldwijs. 'Wij zijn tussenmensen.'
'Als je een stukje opschuift, is er altijd ruimte voor een ander'
Vanaf de oprijlaan voor de oefenruimte steekt Elbert Smelt zijn hand op als teken dat hij me heeft gezien. Het complex ligt verscholen in het afgelegen bos- en weidelandschap bij Voorthuizen. “Jarenlang hebben we geoefend in een kippenschuur in Barneveld,” vertelt de zanger en tekstschrijver, “maar dat werd een beetje krap.” Binnen klinkt levendige muziek. De drie andere Trinity-leden zijn hun repetitie aan het afsluiten. In de grote ruimte staat zo veel instrumentarium en apparatuur opgesteld dat het zelfs hier alweer vol begint te worden. De vorige keer dat ik de vier Trinity-muzikanten sprak, was in het najaar van 2009. Ze stonden in het voorprogramma van de Australische band Sons…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Ontvang wekelijks onze nieuwsbrief
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”