Als het niet gelukkig kan, laat het dan mooi zijn
Een stervende man en ik hadden een lang en zoekend gesprek. Over het wonder van het leven. Over de absurditeit van de dood.
Jaren geleden belde een goede vriend mij op. “Ik wil je een gunst vragen”, zei hij. “Vrienden van mij hebben je een maand geleden horen preken, en ze vonden het erg mooi.” Ik was een en al oor. Ze vonden het mooi? Leuk. Ze herinnerden zich de dienst? Zeldzaam. Ze waren dermate enthousiast dat ze er een vriend over vertelden? Dat komt vrijwel nooit voor. “Oké, mooi charmeoffensief”, zei ik met mijn beste ik-heb-nog-duizend-andere-dingen-te-doen-stem. “Wat heb je nodig?”“Een van hen is stervende. Wil je hem bezoeken? Hij heeft over het geloof al tijden niets positiefs gezegd, en met zijn vrouw wil hij alleen over koetjes en kalfjes praten. En we…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik mis dat wat er nooit heeft kunnen zijn'
In 2003 stapte het 24-jarige zusje van Wouter van der Toorn uit het leven. Een dieptepunt in een familiedrama dat al veel langer speelde. “Hoe kun je vergeving eisen terwijl er geen erkenning van het ongelofelijke onrecht is?”
'Ik zou vaker boos moeten worden'
Als directeur van de ASN Bank sprak hij de Verenigde Naties toe over biodiversiteit. Dat was spannend. Maar het spannendste wat Arie Koornneef ooit in zijn leven heeft gedaan, was de weekopening doen bij zijn voormalige werkgever Youth for Christ. 'Ik was niet gewend om veel over geloof te praten.'