Als het niet gelukkig kan, laat het dan mooi zijn

Jaren geleden belde een goede vriend mij op. “Ik wil je een gunst vragen”, zei hij. “Vrienden van mij hebben je een maand geleden horen preken, en ze vonden het erg mooi.” Ik was een en al oor. Ze vonden het mooi? Leuk. Ze herinnerden zich de dienst? Zeldzaam. Ze waren dermate enthousiast dat ze er een vriend over vertelden? Dat komt vrijwel nooit voor. “Oké, mooi charmeoffensief”, zei ik met mijn beste ik-heb-nog-duizend-andere-dingen-te-doen-stem. “Wat heb je nodig?”“Een van hen is stervende. Wil je hem bezoeken? Hij heeft over het geloof al tijden niets positiefs gezegd, en met zijn vrouw wil hij alleen over koetjes en kalfjes praten. En we…