Als God zwijgt
‘Maar God zweeg...’ Ze zei het met emotie in haar stem. Onlangs sprak ik haar. Al jong was ze bewust tot geloof gekomen. Op haar achttiende had ze overtuigd belijdenis gedaan. Zes jaar later vertelde ze echter dat ze haar geloof compleet kwijt was geraakt. Ze had alles op alles gezet om het te behouden. Maar ondanks dat had ze het verloren. Voor haar was het daarom nu einde verhaal.
Verbijsterd hadden haar ouders het aangehoord. Ze konden er niet bij. Vroegen zich af of ik misschien…? Ik stemde toe, maar dan niet om op haar in te praten, maar om haar uit te laten praten. Over hoe dat proces van ‘verliezen’ nu precies verlopen was. Ze was bereid het met me te delen ‘als het maar geen verkapte poging is me te bekeren’, appte ze. Naar eer en geweten beloofde ik dat. Al weet je natuurlijk nooit wat de Geest in zo’n ontmoeting doet. Het werd een bodemgesprek. Van een recalcitrante houding was geen sprake. Wel van diepe teleurstelling. Ze vertelde hoe zij tussen haar vijftiende en achttiende God…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”