Blauwe handen
Bent u bang geweest in het afgelopen jaar? Voor Brenton Tarrant in Christchurch? Voor Gökmen Tanis, in die tram in Utrecht? Voor vreemdelingen? Voor Trump? Erdogan? Assad?
Bent u bang geweest voor de kerk? Voor afkeuring? Voor genderneutrale toiletten? Voor regelgeving? Voor homo-emancipatie? Voor alle ellende waaraan mensen leden en stierven in 2019? Voor Zwarte Piet? Voor roetveegpiet? Voor de uitslaande vlammen in de Notre-Dame? Bent u bang geweest voor uzelf? Voor alles wat komt, maar waarvan u nog niet weet? Of voor wat komen gaat, omdat u precies weet wat? De blijde boodschap luidt: vrees niet! En die staat ook op het omslag van dit nummer. Het is paradoxaal, want de handen die u ziet, zijn van een man die je gerust een slaaf kunt noemen. Een moderne slaaf, dat wel, ergens in een dorp in…
INLOGGEN
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
'Ik moest het raadsel aan Hem geven'
Als we de afgrondelijkheid, het mysterie, het heilige van God laten wegsijpelen, zegt ds. Arie van Houwelingen, dan ben je als gelovige een kronkelende vis op de bodem van een drooggevallen meer.
'Iedereen in zijn eigen bubbel, dat is dodelijk voor een land'
Als we niet uitkijken, keert onze maatschappij terug naar een tribale sfeer: allemaal aparte stammen, die geen kritiek dulden. Erdal Balci vindt het een tragische ontwikkeling, omdat daarmee “de horizon van de Europese identiteit vervaagt. En dat is een groot risico.”