‘Vooral in het begin vond ik de vraag naar mijn ‘oude naam’ vervelend’
Trans-zijn gaat verder dan dat je je als meisje wat stoerder wilt gedragen, zegt Noud Fortuin (19) uit Rotterdam. ‘Ten diepste ben ik een man. Als ik daar niet voor uit zou komen, zou ik er mentaal aan ten onder gaan.’
“Ik wist dat er iets anders was aan mij, alleen niet wat. Ik weet nog goed dat ik in groep vier op kamp ging en dat we moesten opschrijven bij wie we op de kamer wilden slapen. Ik schreef alleen maar jongensnamen op, dat leek me logisch. Maar dat mocht niet van de meester. Dat ging er bij mij echt niet in. Ik had het labeltje nodig om erachter te komen dat ik trans ben. Dat realiseerde ik me toen ik een serie keek waarin de hoofdpersoon uit de kast kwam. Het was een opluchting eindelijk de woorden te hebben om te uiten wat ik altijd gevoeld had. Tegelijkertijd was…
Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.
Heb je al een account? Log hier in
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.
Lamorna vroeg zich af: zou ik christen kunnen worden?
Een politiek standpunt moet geen belijdenis worden
Wat als het algoritme opvoeder wordt?
‘De vreugde is sterker dan de droefenis’
‘Ik vond het zelfs niet nodig mijzelf atheïst te noemen’
Meer artikelen in dossier Gender
‘Carrièrevrouw kan haar zachte kant kwijtraken’
04 april 2024Met het Vaderschap Instituut wil Sander Nijhuis (34) mannen helpen de waarde van traditionele rolpatronen te herontdekken.
‘Mijn kinderen mogen zich nooit net zo eenzaam voelen als ik vroeger’
04 april 2024Als meisje wordt Surayna Jadoenandansing-Jethoe (28) hindoestaans en feministisch opgevoed. Inmiddels is ze al een jaar huismoeder.
Poetsen, posten, profeteren
04 april 2024Ontmoet de tradwife: jong, hip, conservatief en controversieel. Moderne huismoeders die de traditionele rolverdeling met nieuw elan op het schild hijsen, niet zelden met de Bijbel in de hand. Vluchtige nostalgie? Of dreigt een serieuze knauw voor het feminisme?